به هر حال. برگردیم به روز عیدمان توی هلر. مسجد جامع به خطرناک ترین منطقه مذهبی خاور میانه تبدیل می شود. یعنی تا مراسم تمام شد دیگه درنگ اصلاً جایز نیست. جایز نیست چیه؟ اگر من مفتی باشم میگویم حرام است. بی اجازه از حمه خودمان سبک او را یک چند دقیقه ای قرض می گیریم ببینیم به ما می آید یا نه. چه معنی دارد آدم مؤمن و مسلمان در آن فضای ماچ آلود که شیطان در کمینه که در یک لحظه آدم را وسوسه کند و از راه دین خارج کند آن هم در خانه خدا، بماند.  درسته که اول با بغل کردن ساده و احوالپرسی شروع میشه ولی کم کم به ماچ و بوسه های آبدار و بی آب میرسه. در آغوش گرفتن ها یواش یواش از حالت ساده خارج می شه و چسبیدن های با فشار و... رفته رفته ممکن است احساس محبت بشردوستانه آنها گل کند و واکنش های شیمیایی و فیزیکی خاصی در بدنشاند به وجود آمده آنتنشان بزند بیرون. دستشان هم که آن پشت الکی ولو است یک وقت دیدی از قسمت کمر سیر نزولی طی کرد و سر از جاهای غیر عادی در آورد. این عید برای جشن یک ماه روزه داری و کم کردن روی شیطان است نه که روزی باشد برای جولان او که هر چه یک ماه خودتان را نگه داشتید یک روزه تلافی اش را در بیارید روی سر و صورت مردم. بعد میگن ما چرا باید برویم جهنم؟ مردکه های حسابی چرا نباید بروی جهنم؟

حالا بمان در مسجد و صحنه های فجیع یبن. الانه که دور و بر هر چه بچه خوشگله جا برای ایستادن نیست. مردم دارن از سر و کول هم بالا میرن. چی شده؟ شربت میدن؟  - نه.  - شیرینی میدن؟  - نه.  - خوردنیه؟  - نه.  - دارن عیدی میدن؟  - میشه گفت عیدی محسوب میشه.  – پول میدن؟  - نه.   – پس چیه خودت بگو چی میدن؟   - ماچ. بجنب که سالی دو دفعه بیشتر نیست. بدو تا از دست ندادی.

انواع ماچ گرفتن ها:

مسجد کوچکی های اصیل: برای روبوسی به طرف آنها بروی با مشت و لگد به پیشوازت می آیند. هر گونه غلطی بیش از یک در آغوش گرفتن ساده یعنی گناه کبیره و سنگسار.

 مسجد کوچکی غیر اصیل: بوسه؟ مکروه است ولی اسلام در موقع ضرورت اجازه داده است. با خواهش می توان یکی از آنها را وادار به این عمل منافی عفت کرد. اما آنها معمولاً لب به لپ شما نمی زنند و محض خالی نبودن عریضه فقط یه ریشی به صورتتان می کشند و برجلای آن می افزایند. خودت هم دلت نمی گیرد با آن ریش فکری غلط به ذهنت خطور کند. شاید جستجو برای یافتن جایی صاف و بدون ناهمواری بین دماغ و لبه محل رویش ریش برای اجرای این عملیات تروریستی به صرفه باشد و جواب دهد. اگر هم خیلی تو کف بودید می توانید  ژیلتی را قاچاقی با خود بردارید و بعد وقتی آنها را بغل می کنید از یک فرصت کوتاه استفاده کرده و با آن قسمتی از ریش آنها را ریشه کن کنید و در یک چشم به هم زدن بوسِتان را بگیرید و الفرار. اما عواقب این کارتان خیلی خطرناک خواهد بود. شما را به علت تخریب اماکن تاریخی و آسیب به آثار باستانی به حبس ابد محکوم می کنند. 

 آدمای پایبند و یه کم مذهبی : مشکلی با روبوسی ندارند: " بگذار جوان راحت باشد. ولی نباید لذت و حال کردنی در کار باشد و باید به همین اعیاد محدود شود". آنها هم مثل شما بوسشان را می گیرند. اما برای احتیاط  قسمتی زیر گوشتان یا حتی پشت آن را برای اجرای کارشان انتخاب می کنند. می ترسند به لب گرفتن متهم شوند.

آدم های معمولی: فرق نمی کند. بوس گرفتی آنها هم می گیرند. بوس معمولی و بی ضرر.

جوان های امروز: سرشان برای بوس درد می کند. منتظر بهانه ای هستند دِک لب و لوچه شان را خالی کنند. هر که را ببینند از سربازی آمده، هر چند نشناسند می روند سراغشان و به بهانه اینکه یک مدت اینجا نبوده ( چه بسا توی زندان شهر خدمت می کند ) بوس های صدادار محکم ازش می گیرند. روز عید هر که را دیدند به سمتش حمله ور می شوند. خویشاوند و غریبه فرق نمی کند. برای آنها صورت مهم است و صورت صاف و سفید و کپل مُپُل. در هنگام قحطی صورتی با ته ریش هم به کار می آید. ولی صورت ریشی و چروک، حرفش را نزنید. آنها معمولاً حداکثر استفاده را از صورتتان می کنند. برخی ممکن است کَک هم بکَنند و صورتتان را با دندان هایشان شخم هم بزنند و تا خونی تان نکرده اند ولتان نمی کنند.

چند تا چریک لاشی تازه به دوران رسیده و تا حدود زیادی گِی: مد صورت سال ها پیش رفته. صورت مال ملاها و آخوند زاده هاست. الان بُچ مد است. آنها با کسی جز خودمانی ها این کار را انجام نمی دهند. از انجام این حرکت شنیع و غیر انسان دوستانه در ملأعام هم هیچ واهمه ای ندارند. به راستی که آنها همان بی شعوران و احمقان و مزخفانند. در آینده بیشتر به این سری جانوران موذی خواهیم پرداخت.